Saturday, December 15, 2018

ડેડી કૂલ... સંતાનો હોટ

મને જાણ નથી  કોની પોસ્ટ છે છતાં  સારી લાગી એટલે કોપી પેસ્ટ કરી અહીં મુકું છું...

*ડેડી કૂલ... સંતાનો હોટ*

''અમે જે આદતો સાથે પુત્ર કે પુત્રીને ઉછેર્યા છે તેવા અસંસ્કાર કે કુટેવો, આદતો ધરાવતી પુત્રવધુ કે જમાઈને નથી ઈચ્છતા. તેઓ પાસેથી તો શિસ્ત અને પરંપરાનો આગ્રહ રાખીએ છીએ.''

સંતાનોના મિત્ર નહીં માતા-પિતા બનીને જ રહો

બા ળ ઉછેર અને વાલીઓની સમસ્યા પર લેખિકા પ્રિયા ટંડન તેના આગવા વિચારો માટે જાણીતા છે. એક પિતાએ પ્રિયા ટંડનને કઇ રીતે સંતાનોનો ઉછેર કરવો તે અંગેનો આંખ ઉઘાડતો અનુભવ જણાવ્યો હતો.

પિતાએ પ્રિયા ટંડનને કહ્યું કે તમારા જેવા સામાજિક બાબતોનો સલાહકારો આજકાલ અજબ પ્રકારનો પ્રચાર કરી રહ્યા છે કે માતા-પિતાએ તો સંતાનો જોડે મિત્ર બનીને રહેવું જોઇએ પણ ખરેખર વર્તમાન સંતાનો પૈકી જૂજ એવા હોય છે કે જે તેમના માતા-પિતાનો મિત્રતાભર્યો વ્યવહાર હોય તો પણ વળતી આમાન્યા જાળવે છે.

બાકી મોટાભાગના તો અમુક ઉંમર પછી તેમના માતા-પિતાના માથા પર સવાર થઇ જાય છે. મિત્રતા જેવું વાતાવરણ આપવાના કારણે સંતાનો માતા-પિતાના બાપ બની જતા હોય છે. આ પિતાએ પ્રિયા ટંડનને તેમની આપવીતી જણાવી જે તમામ વાલીઓ માટે આંખ ઉઘાડનારી છે. પિતાના શબ્દોમાં જ જોઇએ.

હું ઓફિસથી ૧૦-૧૨ કલાક કામ કરીને ઘેર પરત ફર્યો. કામનો બોજ, ટાર્ગેટની પૂર્તિ અને બોસ જોડેની મીટિંગોની વ્યસ્ત શ્રેણી બાદ ઘેર પહોંચું ત્યારે ફસડાઈ જવાનું જ બાકી રહે.

ઘેર પહોંચ્યો ત્યારે મારી પત્નીને સખત તાવ અને નબળાઈ જણાતી હોઈ તેણે કણસતા કણસતા મારી સામે જોયું.ટેબલ પર મુકેલી ભોજનની થાળી તરફ આંખનો ઇશારો કરી મને સંકેત આપ્યો કે હું પહેલા મારૂ ભોજન લઇ લઉં.

જે રીતે થાળીમાં ભોજન પિરસાયેલું તે જોઇને મને અંદાજ આવી ગયો કે સખત અશક્તિ અને ચક્કર આવે તેવી સ્થિતિમાં પત્નીએ મહાપરાણે ઉભા થઇને જેમ તેમ કરીને મારા માટે ભોજનની પીરસેલી થાળી તૈયાર રાખી હતી. આમ છતા થાળીમાં બધુ જ હતુ, દાળ, શાક, રોટલી, સલાડ, અથાણુ, ચટણી વગેરે. જ્યારે જ્યારે મારી પત્નીની તબિયત સારી ના હોય કે તેને બીજી વ્યસ્તતા હોય તો પણ મારા ભોજનની તો તકેદારી તે લે જ.

હું ભોજન કરવા બેઠો અચાનક મને યાદ આવ્યું કે મારે ડાયાબીટીસ અને બ્લડપ્રેશરની દવા લેવાની બાકી છે.

હું કલાકો પછી સખ્ત થાક અને તનાવ સાથે ઓફિસથી આવતો હોઉ તે મારા સંતાનો જૂએ પણ ટીવી કે મોબાઈલમાં જ મોં રાખીને દૂરથી કહી દે 'હાય પપ્પા.'

મારી પુત્રી અને પુત્ર પણ આવું જ વર્તન કરતા હોય છે. મેં મારી પુત્રીને કહ્યું કે 'બેટા જરા મારી દવા અને પાણી ભરેલ પ્યાલો આપીશ.' તેણે એવી રીતે આંખોના ડોળા ફેરવી હોઠ દબાવ્યા કે મને એવો સંકેત પાઠવી દીધો કે તમે મને ખલેલ પહોંચાડી રહ્યા છો.

આમ છતા તેણે ઉભા થઇને મને દવા અને પાણીનો પ્યાલો આપ્યો. ના મમ્મીના તાવ બાબત કોઈ ઉલ્લેખ કે ના દિવસ દરમ્યાનની કોઈ નવાજૂની જણાવી. મેં ભોજન લેવાનું શરૂ કર્યું તે સાથે જ અનુભવ્યું કે દાળ સાવ મોળી હતી. હવે મને એ પણ અંદાજ આવી ગયો કે આ હદે તાવ આવ્યો હોવા છતા મારી પત્નીએ ભારે નબળાઈ છતા ભોજન બનાવ્યું લાગે છે કેમ કે આવી નાદુરસ્ત તબિયત હોય તો જ તે રસોઈમાં આ ભૂલ કરે.

મેં મારી પુત્રીને કહ્યું 'સોરી બેટા, મને થોડુ મીઠુ આપીશ ?'

મારી પુત્રીએ મને જોરથી સંભળાય તેમ ઉભા થતા 'ઉફ્ફ' અવાજ કાઢ્યો.

મીઠાની શીશી તો આપી પણ ફરી મોબાઈલ સર્ફ કરવા માટે સોફા પર બેસવા જવા દરમ્યાન એ રીતે પગ પછાડતા ચાલીને જાણે અણસાર આપ્યો કે ''હવે મારે તેને કંઈ કામ નહીં ચિંધવું. '' (પાણી અને મીઠું આપવું કે ટેબલ પરથી થાળી સિન્કમાં મુકવી, સિન્ક નજીક પડેલા કપ-રકાબી નળ નીચે મુકી વીછળવા તેને આજકાલની છોકરીઓ કામ ગણે છે.)

થોડી મિનીટો વીતી હશે. ત્યાં પિતાએ બાજુમાં બેઠેલા પુત્ર તરફ જોઈને કહ્યું કે ''બેટા... ત્યાં તો પુત્રએ ઉધ્ધતાઈથી બૂમ પાડી કે'' ડેડ હવે શું જોઈએ છે? અમારે કેટલી વખત ઉભા થવાનું... હું ખૂબ થાકી ગયો છું. કોલેજથી હમણાં જ આવ્યો. થોડું તો રિલેક્સ થવા દો.

મેં આવા આત્મસન્માન વિના ભોજન બાદ થાળીને સિન્કમાં મુકી અને અશ્રુભીની આંખો લુછી નાંખી, આવો રોજેરોજનો અનુભવ થતો ગયો. મારી જોડે શોપિંગ, પ્રવાસ, રેસ્ટોરાં અને ટીવી-મોબાઈલ-ગેજેટ્સની ખરીદી વખતે તે સંતાનો ખૂબ પ્રેમ કરે છે. હંસી-મજાક અરસપરસ થાય. તેઓની તમામ ઈચ્છા-આકાંક્ષાઓને તેઓને હું કેટલો બોજ અને તંગી વચ્ચે સંતોષુ છું તેનો એહસાસ પણ ન થવા દઉં. હું ગૌરવ સાથે કહેતો કે હું અને મારા પત્ની સંતાનો જોડે માતા-પિતા કે જૂની પેઢીના પરંપરાગત વડીલની જેમ નહીં પણ મિત્રોની જેમ રહ્યા છીએ.

પણ આ જ સંતાનોને અમારા ઘરની કે કુટુંબની કોઈ વ્યક્તિ સાવ તણખલા જેવું કામ સોંપે કે જે તેમના સ્વકેન્દ્રી શેડયુલને ખલેલ પહોંચાડે તો મોં બગાડીને રીતસર અપમાન કરે કે પછી મ્હેણાટોણા ફટકારે. એક નાનું અમથું ટુથબ્રશ કે હેરઓઈલની શીશી ખરીદીને આપે તો પણ સંભળાવે કે ''પપ્પા તમારું કામ કરી આપ્યું ને.''

આજકાલ સંતાનોના આત્મસન્માનને બહુ પ્રોત્સાહન આપવામાં આવે છે પણ માતા-પિતાના આત્મસન્માનનું શું? માતા-પિતા તેમના સંતાનોના અહંકાર, સ્વાતંત્ર્યને પોષી તો નથી રહ્યા ને? લાડ લડાવવાના બદલે અહંકાર કે ગેરશિસ્તનું સિંચન નથી કરી રહ્યા ને? પણ આ જ સંતાનો એક પાઇ પણ કોઈના માટે ઘસાવા નથી માંગતા.

માતા-પિતા પીડા સાથે એવું કહેતા સાંભળી શકાય છે કે ''આજકાલ છોકરાઓ ક્યાં સાંભળે છે?'' પણ શા માટે?

થોડા દિવસ પહેલા અમે એક ડિનર પાર્ટીમાં ગયા હતા. બધા ખુરશી પર બેઠા હતા. એક એવી ખુરશી ખાલી પડી હતી જે ટેકો ના આપી શકાય તેવી ગોળ ટેબલની ડિઝાઈનની હતી. તેવામાં જ એક સિનિયર સિટિઝન મહેમાન આવ્યા. તેમને પીઠને ટેકા વગરની ખુરશી પર બેસવું ના ફાવે એટલે તેણે બધા સિનિયરો જોડે જ ખુરશીમાં લંબાવીને બેઠેલા છોકરાને કહ્યું કે, ''બેટા તને વાંધો ના હોય તો તું પેલી ખુરશી (પીઠને ટેકો ના મળે તેવી) બેસીને મને તારી ખુરશી પર બેસવા દઈશ ?'' તરત જ પેલા છોકરાએ કહ્યું કે, ''અંકલ તમે તે જગાએ ચાલ્યા જાવ ને.'' વડીલનું મોં પડી ગયું.

એક વાલી તેની કારની ચાવી કારમાં જ ભુલી જઈને પાર્ક કરીને હોલમાં આવી પહોંચ્યા. તેમને યાદ આવતા તેની પુત્રીને કહ્યું કે, ''બેટા, કારમાંથી ચાવી લઈ આવીશ.'' પુત્રીએ છણકો કરતા કહ્યું કે, ''આજકાલ તમે ભૂલકણા થતા જાવ છો ડેડ... તમારી આ આદત છૂટે એટલે હવે તમે જ તે ચાવી લેવા જાવ...'' બધા વચ્ચે ઝખવાણા થયેલા પિતાએ કહ્યું કે, ''હા... હા... ડેડી જ તારો આજીવન નોકર રહેશે બસ મારી રાજકુંવરી.'' પિતાજી ચાવી લેવા કાર તરફ ધીમા ડગલે પહોંચ્યા. આ એ જ પિતા છે જેની કાર લઈને પુત્રી કોલેજમાં અને પાર્ટીમાં રોફભેર રખડતી હોય છે.

પોતાના કે ઘરના સભ્યો માટે શાકભાજી, ફળો, ગ્રોસરી કે કોઈ ચીજવસ્તુ ખરીદવા ૫૦ મીટર છેટે જવાનું કહેવાય તો પણ સંતાનો મોં ફૂલાવે છે. જેમાં તેઓએ પણ ખુશીમાં કે ઉજવણીમાં સામેલ થવાનું હોય તેને લગતું કામ હોય તો પણ તેઓ માતા-પિતાનું અપમાન કરી શકે છે.

સંતાનોને વાલીઓએ જ એવી આદત પાડી છે કે તમને બધુ થાળીમાં મળશે... માતા-પિતાએ જ બધુ કરવાનું હોય તમારે તો માત્ર ભોગવવાનું હોય. અમે પરોઢથી મોડી રાત્રિ સુધી બહું ઢસરડા કર્યા. હવે તમે આરામ કરો. તમે સળીનો કટકો ના કરો તે તમારૂ સ્ટેટસ અને સુખી ઘરનો પુરાવો સમજવો.

વાલીઓના આવા લાડકોડ સાથે ઉછરેલા આ સંતાનો તેમનું સ્વતંત્ર જીવન કઈ હદે સ્વાર્થી બનીને વીતાવશે તે અંગે વિચારો. નવી પેઢીના દંપતીઓમાં છુટાછેડાના કારણોનો અભ્યાસ કરશો તો જણાશે કે બંને પાત્રોમાંથી કોઈને એકબીજા પ્રત્યે પ્રેમ વધે તે પ્રકારનું સ્વાર્પણ કે સમાધાનની ભાવના જ નથી. બંને પાત્રો એકબીજાના વર્તનનો (નોટ કેરિંગ) બદલો જ લેતા જીવન આગળ ધપાવે છે. તમે કોઈ માટે ઘસાવ છો તો સામેનાનો પ્રેમ પામો છો. પાયામાંથી આ જ પાસુ નીકળી ગયું છે.

માતા-પિતાએ કહ્યું કે, ''અમે જે આદતો સાથે પુત્ર કે પુત્રીને ઉછેર્યા છે તેવા અસંસ્કાર કે કુટેવો, આદતો ધરાવતી પુત્રવધુ કે જમાઈને નથી ઈચ્છતા. તેઓ પાસેથી તો શિસ્ત અને પરંપરાનો આગ્રહ રાખીએ છીએ.''

હા, એવા સંતાનો પણ છે જેઓ જોડે માતા-પિતાએ મિત્ર બનીને ઉછેર કર્યો હોઈ તેઓ ખૂબ જ ઉમદા અને ઉદાહરણીય સંતાનો બનીને બતાવે છે. તેઓ કાયમ એક વાતનું ધ્યાન રાખે છે કે માતા-પિતા ભલે મિત્ર બને પણ એક માતા-પિતા તરીકેનું સન્માન અને આદર તો આજીવન જળવાવું જ જોઈએ.

પણ મોટાભાગના સંતાનો માતા-પિતાના સૌજન્યના અતિરેકને લીધે થોડા સ્વતંત્ર થતા જ પ્રભાવની પરવા નથી કરતા. પપ્પા-મમ્મી મિત્ર હોઈ તેની જોડે ગમે તેવું વર્તન થઈ શકે છે. આથી જ આ પિતા પ્રત્યેક માતા-પિતાને એવી સલાહ આપે છે કે ઘરમાં લશ્કરી શિસ્ત કે માતા-પિતાનો ખોફ ભલે ના રાખો પણ નાનપણથી સંતાનોને ઘરની સભ્યતા, શિસ્ત, પરંપરાના આગવા સંસ્કારો અને શિસ્ત તો કેળવવી જ રહી.

પહેલી વખત જ જ્યારે સંતાન આત્મસન્માનને ઠેંસ પહોંચાડતું વર્તન કરે ત્યારે જ તેને મક્કમતાથી અટકાવી દેવો અને પ્રેમથી સમજાવવો જ જોઈએ. ઉઠવાના, બેસવાના, ઘરની સ્વચ્છતાના, ઘરના કામો, બહારના કામો પહેલેથી જ કરાવવા આગળ જતા  તમે કહેશો તો તે મોં ચઢાવવા માંડશે. મિત્ર જ માનતા હોઈ સામું બોલતા ખચકાશે નહીં.

યાદ રહે સંતાનોને મિત્રો તો ઘણા હોય છે અને મળી પણ રહશે પણ માતા-પિતા તો એક જ હોય છે... માટે જ માતા-પિતા બનીને રહો !

Sunday, October 14, 2018

પપ્પા અને દિવાળી.....

દિવાળી ની સાફ સફાઈ દરમ્યાન પપ્પા નો જર્જરિત ઝભ્ભો હાથ માં અચાનક આવી ગયો....
હું  એ ઝભ્ભો સાથે... સોફા પર બેસી ગયો...અને એ ભૂતકાળ ની દિવાળી....કેવી હતી તેના સંસ્મરણો યાદ કરવા લાગ્યો...

દિવાળી ની  આગમન ની તૈયારીઓ ઘર મા કેવી ચાલતી હતી.......
ઘર મા દિવાળી નું વાતવરણ નવરાત્રી સમય થી જામેલું રહેતું..

ઘર ના દરેક  સભ્યો ની જરૂરિયાત ધ્યાન મા રાખી...પાપા કોઈ  કસર બાકી છોડી ન હતા

હું મોટો થઈ ગયો..હતો...
એટલે પાપા ની દરેક વાત...ને ધ્યાન થી  સાંભળતો...અને વિચારતો....

મમ્મી બોલતી.. હવે તમારે કયારે કપડાં સિવડાવવા આપવા ના છે...?
પપ્પા હસ્તા..હસ્તા  કહેતા.કબાટ મા આટલા બધા કપડાં તો પડ્યા છે...મારે નવા કપડાં ની શુ  જરૂર છે...?

પણ તમારા મોજા અને
અંડર વેર..ફાટી  ગયા છે...તે તો ખરીદી લ્યો...હવે..મમ્મી બોલતી..

પાપા..પાછા....હસ્તા હસ્તા જવાબ આપતા અરે ગાંડી...અંદર કોણ જોવા ..આવવાનું છે....લઈ લઇશુ.. શુ ઉતાવળ છે...?

મમ્મી બોલી... પેલા કામવાળા  હવે કહે છે..
સાહેબ ના નવા અંડર વેર કયારે લાવો છો ?
બહાર ની દોરી એ સુકવાય એવા પણ  નથી રહેવા દીધા..તમે

પાપા ..મમ્મી ને હંમેશા ખિજાવવા ના મૂડ મા જ રેહતા.....

તો તું જ મારા કપડાં ધોતી જા ને....કામવાળા ને શું કામ આપે છે...પાપા હસ્તા.હસ્તા બોલતા..

મમ્મી કહેતી.બધી વાત ને  ગમ્મત મા ના લો...
દિવાળી મા કોઈ ના ઘરે જઇએ ત્યાંરે મોજા મા થી પગ નો  અંગુઠો તમારો બહાર જોઈ.. ને અમે બધા શરમાઇ જઈએ છીયે...

ઘણી વખત તો..પાછા પગ પર પગ  ચઢાવી સ્ટાઇલો મારો છો..
પણ બુટના તળિયા તો ફાટી ગયા હોય છે....એતો તમને ખબર નથી હોતી..

બુટ પોલિશ ની ડબ્બી પણ બે મહિના થી ખાલી થઈ ગઈ છે ..કોરો ગાભો.. મારી ક્યાં સુધી ચલાવવા નું છે.?

બસ  કરો ભાગ્યવાન (મમ્મી ને પાપા પ્રેમ થી આ નામે બોલાવતા) તે તો મારા બાળકો ની સામે ..મારી  ફિલ્મ ઉતારી નાખી....

મને કરકસર કરવા મા આનંદ આવે છે...મારો સમય હતો.. ત્યાંરે તને ખબર છે..
મારા શોખ વિશે તું જ મારી ટીકા કરતી...હતી

સમય પ્રમાણે વ્યકતી ના જીંદગી પ્રત્યે ના શોખ.. રુચિ..અને અભિગમ બદલાતા રહે છે....

હું શોખ ની વાત નથી કરતી.....મમ્મી બોલી
દાઢી ની બ્લેડ પણ ધાર વગર ની.. વગર શેવિંગ ક્રિમે તમારા ગાલ ઉપર  ઘસી..ઘસી.. રોજ લોહી લુવાણ થઈ જાવ છો....
ટૂથ પેસ્ટ નવી પડી હોય તો પણ વેલણ ફેરવી ફેરવી ને પેસ્ટ ને છેલ્લે સુધી ચૂસી લો છો....આ બધું છે શુ ....?

અને અમે બધા ખડખડાટ હસી પડતા પાપા પણ  પેટ પકડી હસી પડ્યા...બસ કર...હવે...

એ વખત નું વાતવરણ રમુજી અને કૈક જુદુજ હતું... ..છતાં પણ વાસ્તવિકતા થી દુર નહોતું....

હું ઘણો પ્રયત્ન કરવા જાઉ  છું..પણ તેવું વાતવરણ ઘરમાં હું ઉભું  નથી કરી શકતો ...

પાપા વિશે મારી કલ્પના ....દેવો થી પણ ઉપર  હતી...
જાગતો દેવ તો ઘર મા જ બેઠો હોય છે..અને નાહક ના મંદિર અને ગુરુજી ના આશ્રમ ના પગથિયાં  આપણે ઘસીએ છીયે

ગુરુઓ ,બાવા, સાધુ સંત તો..પરિવાર વગર ના છે....તેમને એક પરિવાર ની ભાવના કે જરૂરિયાત વિશે ક્યાંથી ખબર હોય... ?

જ્ઞાન આપવું સહેલું છે....સંસાર રૂપી અગ્નિની મા તપારો ખમીયે પછી...સત્ય નું જ્ઞાન થાય છે...

ભક્તો ના રૂપિયા થી સફેદ ઈસ્ત્રી ટાઈટ કપડાં, ટ્રિમ કરેલ દાઢી ,અને મોંઘી ગાડી મા ફરતા ગુરુજી ને કહો..
કોઈ વખત ST બસ મા મુસાફરી કરો..કોઈ વખત સિટી બસ પકડવા દોટ મુકો..આખર તારીખ મા ઘર ની જરૂરુયાત પુરી કરો....

રૂપિયા કમાવવા માટે ઘણી વખત માન.. સ્વમાન ને પણ ભૂલી જવું પડે છે...
એક વખત સંસાર  માંડો આ તમારા જ્ઞાન ની બધી હવા નીકળી જશે....

ભગવાન શ્રી ક્રિષ્ના પણ કહે છે..સાચો સન્યાસી સંસારી છે...બાવા અને ગુરુઓ જે સંસાર થી ભાગ્યા છે..તે લોકો ભાગેડુ ની કક્ષા મા આવે...

થોડી વાર પછી પાપા અને મમ્મી એકલા બેઠા હોય..ત્યારે
હું અંદર ના રૂમ મા તેમનો સંવાદ  સંભળાતો હતો....

ડિસેમ્બર.. મા મેડિકલેમ...અને આપણા સંજય ની કોલેજ ની ફી  ભરવા ની આવે છે....
કોઈ જગ્યા એ કર કસર કરશું તો આ બધા ખર્ચા ઓ ને પહોંચી શકીશું..

સમાજ મા અને કુટુંબ મા લોકો આપણને માન થી એટલે જ જોવે છે..કે હજુ ભગવાન ની કૃપા થી અને આપણી સમજદારી ને કારણે ..કોઈ પાસે હાથ લંબાવવાની નોબત નથી આવી...
અને જે વ્યકતી જીંદગી મા વિચારી વિચારી પગલા ભરે છે..તે હંમેશા..મુશ્કેલી સામે લડી  શકે છે....

પપ્પા હંમેશા કેહતા...ઉદાર બનો..પણ ઉડાઉ ના બનો....
જરૂરિયાત ઘટાડો..અપેક્ષાઓ
તેની...મેળે ઘટી જશે...
ખોટી અપેક્ષાઓ જ દુઃખ નું કારણ છે.. સમાજ અને પરિવાર થી આપણને  દુર આપણી ખોટી અપેક્ષાઓ જ લઈ જાય છે..

ભાગ્યવાન..આવનાર..પરિસ્થિતિ
નો સામનો કરવો બહુજ કઠિન હશેે..
બેંક ના વ્યાજદર ઘટતા જાય છે...આપણી પેન્શન વગર
ની નોકરી..છે ..
બચત એજ  આપણું માન  સ્વમાન છે
દેખાદેખી છોડી..વાસ્તવિક્તા મા મધ્યમ વર્ગે જીવવું જ પડશે....

પાપા ની વાતો  સાંભળી..આંખો પાણી થી ભરાઈ ગઈ...હતી
આપણી ખુશીઓ માટે પોતાના મોજ શોખ હસ્તા હસ્તા..ત્યજી દેનાર માઁ બાપ બે શબ્દો કોઈ વખત કહી દે તો મન ઉપર ના લેવું જોઈએ..

દીવાલ ઉપર લટકતા  માઁ પપ્પા ના ફોટા સામે જોઈ ભીની આંખે  બોલાઈ ગયું...

જાને કહા ગયે વો...દિન..
પાપા..day was gone....

"લાખો લડાવ્યાં લાડ તમને, કોડ સૌ પુરા કર્યા
એ કોડના પુરનારના, કોડને ભૂલશો નહિ"

'Social Media'માથી સાભાર...

Wednesday, August 15, 2018

પ્રેમ ચેપી હોય છે !

પ્રેમ ચેપી હોય છે !

શહેરના  બજારમાં સંતરાં વેચતી ડોસી પાસેથી એ યુવાન હમેશાં સંતરાં ખરીદતો.

સંતરાં ખરીદીને એની થેલીમાં નાખતા પહેલાં એમાંથી એક સંતરાની પેસીને સહેજ ચાખીને એ કહેતો

“અરે ડોશીમા,જુઓ તો,  આ સંતરું ખાટું છે !“

ડોશી એમાંથી એક પેસી ચાખીને ચમકીને  કહેતી ,” જા રે બાબા, આટલું બધું મીઠું તો છે આ સંતરુ ! ”

થોડું છોલેલા એ સંતરાને ડોશી પાસે જ છોડીને એ હસમુખો યુવાન બાકીનાં સંતરાં લઈને આગળ ચાલ્યો જતો !

એની પત્નીએ આખરે એક દિવસ એને પૂછ્યું:

”ડોશીમાનાં સંતરાં તો હંમેશાં મીઠાં જ હોય છે, તો ય તમે દરેક વખતે ચાખવાનું નાટક કેમ કરો છો ?”

પતિએ મુખ પર સ્મિત સાથે કહ્યું:

” એ સાચું છે કે ડોશીમા હમેશા મીઠાં સંતરાં જ વેચે છે,પણ એ પોતે સંતરાં ખાવા પામતી હોય એમ મને લાગતું નથી.એટલે આવુ નાટક કરીને  રોજ  એને એક સંતરું  ખવડાવવું  મને બહુ ગમે છે !”

સંતરાંવાળા ડોશીમાની બાજુમાં બેસતી બાઈ એ ડોસીમાં ને  પૂછ્યું:

” સંતરાં ખરીદવા આવતો પેલો જક્કી છોકરો રોજે રોજ ચાખ ચાખ કરે છે, ને તોય તું સંતરાં તોલે ત્યારે  હમેશાં એને એક બે સંતરાં વધારે આપી દે  છે, આવું કેમ  ?”

ડોશીમાએ  કહ્યું :

” એ છોકરાના મનની વાત હું બરાબર જાણી ગઈ છું.રોજ એ સંતરૂ ચાખવાના બહાને એકાદ સંતરૂ  અહીં મારા માટે મુકીને જાય છે.

એ સમજે છે કે હું એ સમજતી નથી, પણ  મારા માટેના એના પ્રેમને હું ઓળખી ગઈ છું. એના આ પ્રેમના લીધે જ, એક મા ની જેમ , આપોઆપ મારાથી સંતરાં બાજુ ત્રાજવું નમી જાય છે !

પ્રેમ ચેપી હોય છે.

જે આપશે એને મળશે જ !

Friday, April 6, 2018

માઈક મળે તો કોઈ છોડે ?

પરસેવો બીચ્ચારો રઘવાયો થઈને ભલે ચહેરા પર આમતેમ દોડે !
માઈક મળે તો કોઈ છોડે ?

નાના અમથા એ ટીપાં શું જાણે ? આ ભાષણ શું કરવાની ચીજ છે ?
આકાશે ચાંદો છે, ચાંદામાં પૂનમ ને પૂનમના પાયામાં બીજ છે
વિષયમાં એવો તો ફાંફે ચડે ને તોય તંતુને આમતેમ જોડે.
માઈક મળે તો કોઈ છોડે ?

ઉધરસ ને નસકોરા રમત્યે ચડે ને એ ય બગ્ગાસા વ્હેંચાતા ભાગમાં
કંટાળો જાણે કે આખ્ખું કુટુમ્બ લઈ ફરવા આવ્યો ન હોય બાગમાં
તાજા ઉઘડેલ એક વક્તાને ડાળીએથી ખંખેરી ખંખેરી તોડે.
માઈક મળે તો કોઈ છોડે ?

છેલ્લી બે વાત, એવું કાનમાં પડે ને કંઈક શ્રોતામાં જીવ પાછા આવે
છેલ્લી, છેલ્લી છે એમ બોલી બોલીને પાછો આખ્ખો કલાક એક ચાવે
સાકરના ગાંગડાને કચ્ચકચાવીને જાણે પકડ્યો હો ભૂખ્યા મંકોડે.
માઈક મળે તો કોઈ છોડે ?

         – કૃષ્ણ દવે

ગુણોત્સવ

હિતેશને આ શાળામાં શિક્ષક તરીકે આવ્યે હજુ 10    મહિના જ થયાં હતા. હિતેશનું ઘડતર બુનિયાદી શાળામાં થયું હતું,એટલે કંઈક કરી છૂટવાની તમન્ના. સવારે 10 વાગે વગર બોલાવ્યે આવી જાય. શાળાની સફાઈ થી માંડીને પ્રાર્થના સંમેલન સુધી તમામ બાબતોમાં સક્રિય ભાગીદારી, પ્રાર્થનામાં પણ વિવિધતા લાવવા લાગ્યો,રોજ ગુજરાતીના કાવ્ય પાઠને બદલે હિન્દી અને અંગ્રેજીની કવિતાઓ પણ ગાવા લાગ્યાં. સિનિયરોએ મોઢા બગાડ્યા કે "હજુ ગુજરાતી બરાબર નથી આવડતુને આ વળી હિંદીને અંગ્રેજીનાં દિકરા થયા છે" પ્રેમલાલ બોલ્યાં. 'આ નવું નવું આવ્યું છે ને એટલે ફદકે ચડ્યું છે." ક્યારેક જ પ્રાર્થના સભામાં આવતા જેઠાલાલ બોલ્યાં,પણ હિતેશ કોઈનું સાંભળતો જ નહિ, બે મહિનામાં બાળકોમાં  હિતેશની સુવાસ ફેલાઈ ગઈ. એક દિવસ તો જેઠાલાલે હિતેશને મોઢા મોઢ કહી દીધું કે "
    તું બહુ બળ કરમાં માપમાં રહે, આ ગામમાં કોઈ સુધારો નહિ થાય કે નહિ થાય બાળકોમાં આ ગામનાં છોકરાને નવી વસ્તુનાં રવાડે નો ચડાવાય, તું એમ ના માનતો કે તને જ બધું આવડે છે, અમે અહીંયા 20 વરસથી છોલાવીયે છીએ પણ કાંઈ ફેર ના પડ્યો અને તું વળી આજકાલનો આવેલો શિક્ષણ સુધારી દઈશ એમ???"    હિતેશને કહેવાનું મન થયું કે સાહેબ છોલાવો તો લોહી જ નીકળે, ભણાવો તો આવડે, પણ ઘરનાં સંસ્કારોએ એને એવું કહેતા રોક્યો અને કશું પણ બોલ્યાં વગર ફક્ત એક હળવું સ્મિત કર્યું, અને જેઠાલાલની નસે નસ બળી ગઈ. એ તિરસ્કાર થી બોલ્યા
"સાવ ગાંડો છે સાલો દસ્ વાગ્યામાં નિશાળ ખોલે છે, પાંચ વાગ્યા પછી સાત વાગ્યા સુધી બાળકો સાથે રમે છે, ગમે એટલું બળ કર્ય દીકરા તને કોઈ ટોકરો નહિ બંધાવી દે"
         ફરીથી એજ સ્મિત અને હિતેશ પોતાનાં વર્ગમાં,     બાકીના  શિક્ષકો   કલાકે વર્ગમાં જાય તો જાય પણ હિતેશ એક મિનિટ પણ ના બગાડતો. હિતેશે જોયું કે ગામમાંથી જ્યારે કોઈ આવે ત્યારે જેઠાલાલ ધોડીને સામા જાય, અને પ્રેમલાલ પણ મોટેથી ભણાવવા મંડે, એમાંય સરપંચ અને એસએમસીના સભ્યો આવે ત્યારે જેઠાલાલ બધાને માવો ખવડાવે અને પ્રેમલાલ ચા પાય.અને લળી લળી ને દરવાજા સુધી મુકવા જાય.  બાકીના  સમયમાં આ બેય શિક્ષકો ઝડવાના છાંયે બેઠા હોય માવો ખાતાં ખાતાં નિશાળની અણી કાઢતાં હોય!!!!
     એમાં આવ્યો ગુણોત્સવ અને આ વખતે મંત્રીશ્રી આવવાનાં હોય. આચાર્યશ્રી,પ્રેમલાલ,અને જેઠાલાલનું બીપી વધી ગયું. મીટીંગ ભરાણી. તમામ જવાબદારી હિતેશે વગર માંગ્યો લઇ લીધી. શાળાના મેદાનથી લઈને વર્ગ ખંડોની સફાઈ થઇ, ગયાં ગુણોત્સવ વખતે લખાયેલા સુવિચારોની જગ્યાએ નવા સુવિચારો લખાયા. સાંસ્કૃતિક કાર્યક્રમ પણ હિતેશે સરસ ગોઠવ્યો. ગુણોત્સવના દિવસે સવારના 6 વાગ્યાથી હિતેશ કામે વળગી ગયો. ગેટ ફૂલોથી શણગારાઈ ગયો. સ્ટેજ ગોઠવાયું.બ્લેક બોર્ડ લખાયું, તાલુકાના અધિકારી દસ વાગ્યે આવ્યા. માવા અને થમ્સઅપ થી સ્વાગત થયું. અને પધાર્યા મંત્રીશ્રી. અને આચાર્ય સાથે પ્રેમલાલ અને જેઠાલાલ ગોઠવાઈ ગયાં. લળી લળીને પ્રણામ થયાં. બપોરે ભોજન સમારંભ ગોઠવાયો. સાંજે નાનકડા એવા સાંસ્કૃતિક માં બધા આગળ ગોઠવાયા એક માત્ર હિતેશ છેલ્લે અદબ વાળીને ઉભો રહ્યો. જેઠાલાલે આપેલ માવો ખાતા ખાતા સરપંચે શાળાના અને જેઠાલાલ ના વખાણ કર્યા. એક માવાની કેટલી તાકાત હોય એ હિતેશ ને સમજાઈ ગયુ. પછી મંત્રીશ્રી બોલ્યાં... " શાળાને અભિનંદન બાળકોને અભિનંદન અને ખાસ કરીને પ્રેમ લાલ અને જેઠાલાલ ને અભિનંદન ખુબ ઉત્સાહી શિક્ષકો છે, આ ગામનું ઘરેણું છે,"

{ હિતેશ ને એ દ્રશ્ય યાદ આવી ગયું ભોજન વખતે પરાણે બરફીનું બટકું જેઠાલાલ મંત્રીશ્રી ના મુખમાં મુકતા હતા. અને વચ્ચે લાઈટ ગઈ ત્યારે પોતાના રૂમાલથી પ્રેમલાલ પવન નાંખતા હતાં.}

મંત્રીશ્રી એ આગળ ચલાવ્યું  "અને વિશેષ આનંદ તો એ બાબતનો છે કે આ બેય શિક્ષકો બદલી કરાવવા માંગતા હતા પણ ગામના સરપંચે અને આગેવાનો એ કીધું કે તમે બદલી કરશો તો અમે ઉપવાસ કરીશું.સરપંચે જયારે મને આ વાત કરી ત્યારે હું  દ્રવી ઉઠ્યો કે આવા શિક્ષકોને કારણે જ આપણો સમાજ ઉજળો છે.  અને જે  સાંસ્કૃતિક કાર્યક્રમો થયા એમાં પણ આ બે શિક્ષકોનો જ ફાળો છે એવું પણ મને જાણવા મળ્યું છે.." અને પછી મંત્રીશ્રીએ હિતેશ સામે આંગળી ચીંધીને કહ્યું કે "  આ નવા આવેલા શિક્ષકો એ આમાંથી પ્રેરણા લેવી જોઈએ અને એમનાં રસ્તે રસ્તે ચાલવું જોઈએ,એમની પાસેથી શીખવું જોઈએ... ફરી ફરી વાર   આ બે શિક્ષકોને ધન્યવાદ.... ધન્યવાદ.... ધન્યવાદ.... તાળીઓના ગડગડાટ વચ્ચે હિતેશની આંખમાં આવેલા આંસુની કોઈ જ કિંમત નહોતી, કોઈએ એની નોંધ પણ ના લીધી....

Wednesday, January 31, 2018

Motivational Story of Painter Picasso

पिकासो (Picasso) स्पेन
में जन्मे एक अति प्रसिद्ध चित्रकार थे। उनकी पेंटिंग्स दुनिया भर में करोड़ों और अरबों रुपयों में बिका करती थीं...

एक दिन रास्ते से गुजरते समय एक महिला की नजर पिकासो पर पड़ी और संयोग से उस महिला ने उन्हें पहचान लिया। वह दौड़ी हुई उनके पास आयी और बोली, 'सर, मैं आपकी बहुत बड़ी फैन हूँ। आपकी पेंटिंग्स मुझे बहुत ज्यादा पसंद हैं। क्या आप मेरे लिए भी एक पेंटिंग बनायेंगे...?'

पिकासो हँसते हुए बोले, 'मैं यहाँ खाली हाथ हूँ। मेरे पास कुछ भी नहीं है। मैं फिर कभी आपके लिए एक पेंटिंग बना दूंगा..'

लेकिन उस महिला ने भी जिद पकड़ ली, 'मुझे अभी एक पेंटिंग बना दीजिये, बाद में पता नहीं मैं आपसे मिल पाऊँगी या नहीं'

पिकासो ने जेब से एक छोटा सा कागज निकाला और अपने पेन से उसपर कुछ बनाने लगे। करीब 10 मिनट के अंदर पिकासो ने पेंटिंग बनायीं और कहा, 'यह लो, यह मिलियन डॉलर की पेंटिंग है।'

महिला को बड़ा अजीब लगा कि पिकासो ने बस 10 मिनट में जल्दी से एक काम चलाऊ पेंटिंग बना दी है और बोल रहे हैं कि मिलियन डॉलर की पेंटिग है। उसने वह पेंटिंग ली और बिना कुछ बोले अपने घर आ गयी..

उसे लगा पिकासो उसको पागल बना रहा है। वह बाजार गयी और उस पेंटिंग की कीमत पता की। उसे बड़ा आश्चर्य हुआ कि वह पेंटिंग वास्तव में मिलियन डॉलर की थी...

वह भागी-भागी एक बार फिर पिकासो के पास आयी और बोली, 'सर आपने बिलकुल सही कहा था। यह तो मिलियन डॉलर की ही पेंटिंग है'

पिकासो ने हँसते हुए कहा,'मैंने तो आपसे पहले ही कहा था'

वह महिला बोली, 'सर, आप मुझे अपनी स्टूडेंट बना लीजिये और मुझे भी पेंटिंग बनानी सिखा दीजिये। जैसे आपने 10 मिनट में मिलियन डॉलर की पेंटिंग बना दी, वैसे ही मैं भी 10 मिनट में न सही, 10 घंटे में ही अच्छी पेंटिंग बना सकूँ, मुझे ऐसा बना दीजिये'

पिकासो ने हँसते हुए कहा, _'यह पेंटिंग, जो मैंने 10 मिनट में बनायी है_ ...
_इसे सीखने में मुझे 30 साल का समय लगा है__मैंने अपने जीवन के 30 साल सीखने में दिए हैं_ ..
तुम भी दो, सीख जाओगी..

वह महिला अवाक् और निःशब्द होकर पिकासो को देखती रह गयी...